Mosty na Wiśle w województwie kujawsko-pomorskim. Od historycznych po nowoczesne [GALERIA]

Budowę mostu w Toruniu rozpoczęto na początku lat 30. XX wieku. Został oddany do użytku 11 listopada 1934 roku, natomiast rok wcześniej uruchomiono na nim linię tramwajową, która połączyła prawobrzeżną część miasta z dworcem kolejowym Toruń Główny. W tym samym czasie przeprawa zyskała imię marszałka Józefa Piłsudskiego. 7 września 1939 roku most został wysadzony przez wojsko polskie.

W czasie II wojny światowej częściowo odbudowany przez Niemców, a następnie w styczniu 1945 roku znów wysadzony przez wycofujące się oddziały Wehrmachtu.

W 1950 roku ponownie odbudowany wraz z linią tramwajową, którą zamknięto dopiero w 1984 roku. Linii tramwajowej przez most już nigdy nie przywrócono.

Nazwy mostu:

• Józef Piłsudski (1934–1939),
• Adolf Hitler (1940–1945),
• bezimienny (1945–1990),
• Józef Piłsudski (od 1990).

Most kolejowy znajduje się między stacjami Toruń Główny oraz Toruń Miasto. Całkowita długość wynosi 977 metrów. 

Decyzja o budowie mostu, zapadła w 1868 roku, wiązała się z budową linii kolejowej z Poznania do Olsztyna i Wystrucia. Prace rozpoczęto w 1870 roku, w 1871 roku ukończono filary, a w 1873 roku zakończono montaż żelaznej konstrukcji. 15 sierpnia tego roku nastąpiło oficjalne otwarcie przeprawy, której długość wynosiła 996,78 m.

Przez długi czas był to jedyny most w Toruniu, obsługiwał więc jednocześnie ruch kolejowy, pieszy i kołowy. W 1934 roku otwarto nowy most drogowy (obecnie im. Józefa Piłsudskiego).

Most został wysadzony w czasie II wojny światowej, odbudowany w 1948 roku.

Jest to drugi most drogowy w Toruniu (i trzeci ogólnie). Budowa mostu rozpoczęła się 19 października 2010 roku. Koszt budowy wyniósł 753 mln zł. 78% inwestycji dofinansowano ze środków Unii Europejskiej!

Most został oddany do użytku 9 grudnia 2013 roku.

Most znajduje się w zachodniej części Bydgoszczy w ciągu ulicy Grunwaldzkiej, spinając osiedla Okole i Czyżkówko.

Obiekt wybudowano w 1915 roku po budowie nowego odcinka Kanału Bydgoskiego ze śluzami Okole i Czyżkówko. Był to most drogowo-kolejowy, gdyż oprócz szosy do Nakła mieściły się tam również tory kolejki wąskotorowej do Koronowa.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, most został zniszczony. Rok później przeprawę całkowicie rozebrano i w jej miejscu wzniesiono drogowy most drewniany. Tak działał do lat powojennych.

W 1954 roku most odbudowano na podstawie projektu inż. Lecha Wanglera. Był to most drogowy z dwoma pasami ruchu i chodnikami dla pieszych, którym odbywał się ruch tranzytowy w kierunku Piły oraz Szczecina.

W latach 2008–2009 na zlecenie ZDMiKP Bydgoszcz przeprowadzono remont obiektu.

Most Królowej Jadwigi zlokalizowany jest w zachodniej części Śródmieścia Bydgoszczy na pograniczu z osiedlem Okole.

Pierwotnie w latach 60. XIX wieku zbudowano most, który szybko przestał spełniać wymogi ruchu, dodatkowo przebudowano kanał wodny na Brdzie. Wymagana była przebudowa.

W 1912 nastąpiła rozbiórka starego mostu, a prace nad nowym mostem rozpoczęły się w maju 1913 roku. Oficjalne otwarcie odbyło się 28 sierpnia tegoż roku. Nazwano go także Viktoriabrücke, a w roku 1920 wraz z powrotem Bydgoszczy do Polski – mostem Królowej Jadwigi.

Most został zaminowany w 1939 roku, ale mimo odpalenia ładunków 4 września nie wyleciał w powietrze – nachyliły się jedynie barierki, głównie wschodnia. W styczniu 1945 roku na moście ułożono kilka bomb lotniczych, które podłączono do detonatora. Mieszkańcy okolicy, głównie kolejarze, unieszkodliwili bomby w nocy z 22 na 23 stycznia. W ten sposób jako jedyny bydgoski most w centrum miasta, przetrwał bez szwanku okres II wojny światowej.

Jest to  most wantowy drogowy nad rzeką Brdą w Bydgoszczy, będący częścią Trasy Uniwersyteckiej.

Plany budowy trasy w ciągu ulicy Ogińskiego istniały od lat 70. XX wieku. Przeszkodą w jej budowie w kolejnych dziesięcioleciach były problemy finansowe.

W 2010 roku podpisano umowę z wykonawcą. Obiekt oraz całą Trasę Uniwersytecką oddano do użytku 12 grudnia 2013 r.

Przed wojną istniała tu przeprawa promowa. W latach okupacji Niemcy wznieśli drewniany most, który był jednak prymitywny i niewystarczający. W czasach pokoju postanowiono o budowie nowego mostu, który finalnie oddano do użytku w 1963 roku.

W 2007 most przeszedł gruntowną renowację, podczas której zmieniono jego konstrukcję. Przez niemal rok ruch na trasie E75 odbywał się po specjalnie w tym celu postawionym moście tymczasowym.

Jest to najdłuższy most drogowo-kolejowy w Polsce, położony w Grudziądzu na dolnej Wiśle. Jest to most stalowy, kratownicowy, składający się z 11 przęseł o rozpiętościach 100 m.

Most został zbudowany, gdy Grudziądz znajdował się w Prusach, w latach 1876–1879.

Podczas II wojny światowej most został dwukrotnie zniszczony: w 1939 przez Wojsko Polskie i w 1945 przez Wehrmacht. Most odbudowano w latach 1947–1951.

Most nosi imię sportowca i mistrza olimpijskiego Bronisława Malinowskiego, który 27 września 1981 zginął w wypadku drogowym na tym moście.

Most mierzy 620 metrów długości i 9 metrów szerokości (6 m droga i po 1,5 metra chodników).

Wybudowano go w 1937 roku. W czasie II wojny światowej wojsko polskie wysadziło most w powietrze (w 1939 roku), został odbudowany przez niemieckie władze okupacyjne w 1944 roku, a następnie przez niemieckie wojsko wysadzony (podczas wycofywania się Niemców z miasta w 1945 roku).

Odbudowano go ponownie w roku 1948. Ostatni gruntowny remont przeszedł w roku 2008.