Pomnik Mikołaja Kopernika w Toruniu – pomnik Mikołaja Kopernika autorstwa Christiana Friedricha Tiecka odsłonięty w 1853 roku w Toruniu, znajdujący się na Rynku Staromiejskim, w pobliżu południowo-wschodniego narożnika Ratusza.

Stary Rynek stanowi centrum bydgoskiego miasta lokacyjnego, wytyczonego w 1346 r. na polecenie króla Kazimierza Wielkiego.

Bydgoski rynek wytyczono w 1346 r., a częściowo wybrukowano w 1604 r. Do początku XX w. stanowił centrum administracyjno-handlowe miasta. Do końca XVII wieku wykonywano na nim publicznie wyroki sądowe. Tutaj koncentrowało się życie gospodarcze, kulturalne i towarzyskie miasta. Rynek i wieniec posesji zlokalizowanych wokół jego granic stanowił pierwszy etap kształtowania się układu miejskiego.

Rekonstrukcja planu Bydgoszczy z XVI–XVIII wieku, wykonana w 1890 r. przez Gustava Reicherta i Emila Schulza.

Na początku XVII wieku przeżywająca wówczas apogeum swego rozwoju w okresie przedrozbiorowym Bydgoszcz została opisana w kronice Wojciecha Łochowskiego w sposób następujący: „Całe miasto jest murem opasane, ma wysoka wieżę na czele rynku, roku 1600 kształtnie postawioną i ratusz ozdobnie murowany. Domy murowane, dachówką pokryte i wytrysk wody na rynku kształtnie urządzony”.
 

Pierwotny centralny plac Grudziądza, zwany w późniejszych latach Małym Rynkiem, powstał jeszcze przed jego lokacją w 1291 roku, najprawdopodobniej w latach 1222–1231, gdy miasto było jeszcze w posiadaniu biskupa Chrystana.

Po przejęciu miasta przez Zakon krzyżacki, w latach 1286–1300 wytoczono Duży Rynek. W tym czasie wybudowano drewniane kamieniczki, dom kupiecki oraz ratusz. Z powodu użytego budulca w mieście często wybuchały pożary, które dosięgały także głównego placu miasta, w tym ratusza, który był kilkakrotnie odbudowywany.

W 1911 roku, w centralnej części rynku odsłonięto pomnik Wilhelma I. Po przyłączeniu miasta do odrodzonej polski 23 stycznia 1920 roku na grudziądzki rynek wkroczył I Szwadron Ułanów Krechowieckich z grupy Frontu Pomorskiego.

Rynek w Grudziądzu w okresie międzywojennym (1920-1939).

Stary Rynek we Włocławku jest jednym z najważniejszych placów Śródmieścia we Włocławku. Przeważająca część zabudowy stanowią kamienice pochodzące z XIX wieku.

Najważniejsze obiekty historyczne, które zachowały się do dzisiaj:

• Stary Rynek 14,15 - kamienice z barokowymi szczytami, wybudowane jedna w XVI, druga w XVIII w; zostały połączone w całość z zachowaniem historycznego układu i tworzą Muzeum Historii Włocławka.
• Kościół św. Jana Chrzciciela - późnogotycki, wybudowany w 1538 roku; dawna fara miejska.

Stary Rynek we Włocławku, barokowe zabytkowe kamienice (XVII wiek) nr 14 i 15. Wpisane do rejestru zabytków.

Rynek w Chełmnie został ukształtowany już w czasach średniowiecza. Ma kształt prostokąta a na niego środku wznosi się przepiękny renesansowy ratusz.

Przez lata stary rynek otaczały niezwykle piękne zabytkowe kamienice, z których do dziś pozostała tylko jedna – XVIII-wieczna kamienica rodziny Cywińskich. Na przełomie XIX i XX wieku wybudowano zupełnie nowe kamienice, zmieniono fason starszych. Te obiekty otaczają dzisiaj duży i stary rynek w Chełmnie.

Rynek w Chełmnie w XIX wieku, zdjęcie z pocztówki (Culm, Westpreussen). Na zdjęciu nieistniejąca już wieża ciśnień (Wasserthurm).