W dwudziestoleciu międzywojennym planowano zbudować w Ciechocinku eksperymentalne osiedle zdrowych domów robotniczych, łączące funkcje wypoczynkowe i mieszkaniowe. Miało to być wzorcowe miasteczko pracy i zdrowia, ale projekt zatrzymał wybuch II wojny światowej.

W XIX wieku kąpiele solankowe w Ciechocinku stały się tak popularne, że miejscowość porównywano do uzdrowisk takich jak Karlowe Wary (Karlsbad). Arystokracja warszawska i rosyjska przyjeżdżała tu "na wody", traktując je niemal jak obowiązkowy punkt życia towarzyskiego.

Większość konstrukcji tężni to drewno modrzewiowe ściągane z podkarpackich lasów. Co ciekawe, specjalne układanie gałęzi tarniny (przez które przepływa solanka) tworzyło coś w rodzaju naturalnego "klimatyzatora" i oczyszczacza powietrza już w XIX wieku.

Zegar kwiatowy w Parku Zdrojowym istnieje od 1934 roku i choć wiele miast dziś chwali się swoimi zegarami z roślin, ten ciechociński był jednym z pierwszych tego typu mechanizmów w Europie Środkowej.