Opłaty za korzystanie z młyna, pieca czy lasu: Chłopi potrzebowali zgody swojego pana, aby korzystać z pewnych udogodnień, takich jak młyny do mielenia ziarna, piece do wypieku chleba czy lasy do pozyskiwania drewna. Za to korzystanie często pobierano opłaty.

Dziesięcina miała na celu finansowanie działalności kościelnej i utrzymanie duchownych. Początkowo była to forma dobrowolnego dania na cele religijne, ale z czasem stała się obowiązkowym podatkiem na rzecz kościoła.

Istniały różne formy dziesięciny. Najczęściej występowała dziesięcina rolna, obejmująca 10% plonów z ziemi uprawnej. Oprócz tego, istniała dziesięcina zwierzęca, obejmująca 10% zwierząt hodowlanych, oraz dziesięcina mieszana, łącząca obie formy.

W okresie feudalnym, chłopi byli zobowiązani do płacenia danin w przypadku wojny. Daniny wojenne były formą podatku, który miał sfinansować koszty związane z konfliktami zbrojnymi, takie jak utrzymanie wojska, zakup uzbrojenia czy budowa fortyfikacji.

Płacenie danin w razie wojny było często obowiązkowe i wynikało z feudalnych zobowiązań chłopów wobec swojego pana feudalnego. W zamian za ochronę i bezpieczeństwo, chłopi byli zobowiązani do świadczeń, które obejmowały także pomoc finansową w przypadku konfliktów zbrojnych.

Pan feudalny miał prawo do spędzenia pierwszej nocy poślubionej kobiety podlegającej jego władzy, czyli chłopki lub wieśniaczki. Prawo to miało wywodzić się z feudalnych uprawnień pana do ziemi i ludności na niej zamieszkującej. Według tego przekonania, pan miał prawo do pierwszych zbliżeń z nowożeńcami, zanim sami małżonkowie mieli szansę spędzić noc razem.

Serwituty miały zazwyczaj związek z włościanami ich zależnością od właściciela ziemskiego (pana feudalnego). Serwituty gruntowe w tym przypadku dotyczyły prawa pana do korzystania z określonych usług lub produktów wytworzonych przez chłopów na ich własnych ziemiach. Te były zmienne i często powodowały konflikty ze szlachcicem.