Prezydenci Torunia w XX wieku

Otto Steinborn (1868-1936)

Wywodził się z rodziny niemieckiej. Urodził się w Borach Tucholskich, w rodzinie Johanna, nauczyciela i kierownika szkoły, oraz Elżbiety Klemp. Ukończył progimnazjum biskupie w Pelplinie (gdzie rozpoczął naukę w 1880), a następnie uczęszczał do gimnazjum chełmińskiego, w którym przystąpił do filomatów (tajnego stowarzyszenia polskiej młodzieży). Został przymusowo przeniesiony do gimnazjum w Demmin, gdzie w 1891 zdał maturę.

W czasie I wojny światowej był lekarzem w armii niemieckiej. Występował w obronie praw narodowych ludności polskiej, osobiście kierował przygotowaniami do powitania Wojska Polskiego w Toruniu. Po zakończeniu wojny był prezesem powstałej w listopadzie 1918 Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. Jako reprezentant ludności polskiej powitał wojsko 18 stycznia 1920, które wkroczyło do miasta. Tegoż samego dnia objął stanowisko komisarycznego burmistrza Torunia. Pełnił tę funkcję do 9 lutego 1921.

Bolesław Wolszlegier (1850-1926)

Komisaryczny prezydent Torunia w latach 1920–1921, prawnik, ziemianin. Na początku 1920 roku objął on stanowisko komisarycznego prezydenta Torunia po tym, jak jego poprzednik Stanisław Esden-Tempski awansował na zastępcę wojewody. Urząd sprawował od 10 lutego 1920 roku do 1 maja 1921 roku.

Bronisław Dietl (1878-1952)

Urodzony w małopolskiej rodzinie ziemiańskiej, był synem Leopolda i Jadwigi z Artwińskich, a stryjecznym wnukiem wybitnego lekarza, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego Józefa Dietla. Ukończył gimnazjum w Tarnowie. Studiował na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doświadczenia w administracji nabrał w latach pracy w Galicji.

Od czerwca 1920 był starostą powiatu kolbuszowskiego, od maja 1921 starostą powiatu śniatyńskiego. W okresie od 1 maja 1921 do 26 kwietnia 1922 był prezydentem Torunia.

Stefan Michałek (1888-1955)

Był synem adwokata i notariusza Bolesława (1849–1924) oraz nauczycielki i działaczki społecznej w Nowym Mieście Melanii z domu Boye (1849–1931). Po ukończeniu gimnazjum w Brodnicy studiował prawo i ekonomię na uniwersytetach w Bonn, Monachium i Królewcu. Pod koniec stycznia 1920 przybył do Torunia i objął stanowisko sędziego Sądu Okręgowego. 1 lutego 1922 Rada Miejska wybrała go na prezydenta miasta. Obowiązki te pełnił od 27 kwietnia 1922 do 8 sierpnia 1924.

Antoni Bolt (1891-1941)

Studiował prawo na uniwersytecie we Fryburgu, Genewie, Berlinie i Halle. Po czym był referendarzem w Wejherowie i Gdańsku. W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, po demobilizacji do 1920 pracował w Gdańsku, a następnie przeniósł się do Wielkopolski, gdzie pracował w sądach, a potem w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej. 7 maja 1924 rada miejska Torunia wybrała go na stanowisko prezydenta miasta. Pełnił tę funkcję przez trzy kadencje, do 29 lipca 1936 roku.

Leon Raszeja (1901-1939)

Absolwent gimnazjum klasycznego w Chełmnie, gdzie był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. Studia rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, a skończył na Uniwersytecie Poznańskim. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Baltia. W przeprowadzonych 10 czerwca 1936 wyborach Rada Miejska Torunia powierzyła mu stanowisko prezydenta miasta. Pełnił funkcję do 1939 roku.

Artur Szulc (1890-1967)

Urodził się 26 września 1890 roku w Toruniu. Kształcił się w zawodzie ślusarskim. W 1914 roku został zaciągnięty do armii niemieckiej. Podczas walk na froncie zachodnim został ciężko ranny. Wrócił do Torunia w 1920 roku.

W 1928 roku został radnym Torunia. W 1937 roku zasiadał w Zarządzie Miasta Torunia.

3 września 1939 roku prezydent Torunia Leon Raszeja wyznaczył na swojego następcę Artura Szulca. Rządził w warunkach wojny. Został zdjęty z urzędu 9 września 1939 roku przez Niemców, którzy zajęli Toruń. Jego miejsce zajął hitlerowiec - Franz Jacob.