Władysław Łokietek

Władysław Łokietek (1260/1261–1333), znany także jako Władysław I Krótki, był jednym z najważniejszych władców w historii Polski. Był pierwszym królem Polski po okresie rozbicia dzielnicowego, koronując się na króla w 1320 roku, co zapoczątkowało nową erę w historii kraju.

Władysław Łokietek pochodził z dynastii Piastów, był synem księcia kujawskiego Kazimierza I i Eufrozyny opolskiej. W okresie rozbicia dzielnicowego, które trwało od XII wieku, Polska była podzielona na liczne księstwa. Łokietek urodził się w czasach politycznego rozdrobnienia kraju.

Walka o Tron

• Łokietek musiał zmierzyć się z wieloma trudnościami, aby zjednoczyć Polskę. Przez większą część swojego życia walczył z konkurentami, w tym z Henrykiem IV Probusem, Wacławem II czeskim oraz wieloma książętami dzielnicowymi.
• Jego władza została na pewien czas ograniczona do Kujaw, gdyż utracił kontrolę nad Krakowem i Wielkopolską na rzecz Wacława II, króla Czech.
• Po śmierci Wacława II w 1305 roku oraz jego syna Wacława III w 1306 roku, Łokietek rozpoczął odbudowę swojej pozycji, zdobywając Kraków i Wielkopolskę.

Zjednoczenie Królestwa Polskiego

• Jednym z największych osiągnięć Łokietka było zjednoczenie części ziem polskich, w tym Małopolski, Wielkopolski i Kujaw.
• W 1320 roku został koronowany na króla Polski w Krakowie, co symbolizowało formalne zakończenie okresu rozbicia dzielnicowego.

Konflikty i Wytrwałość

Jego panowanie nie obyło się bez trudności. Musiał stawić czoła najazdom krzyżackim, szczególnie po utracie Pomorza Gdańskiego, które zostało zaanektowane przez Zakon Krzyżacki w 1308 roku. Konflikt o te tereny trwał przez dekady. Mimo trudności udało mu się utrzymać zjednoczoną Polskę dzięki swojej determinacji, zręcznej polityce i wsparciu duchowieństwa.