Dworzec kolejowy w Ciechocinku. Poznajcie jego zawiłą historię

Słynny dworzec kolejowy w Ciechocinku

Ciechocinek zyskał połączenie kolejowe pod koniec XIX wieku, kiedy to władze rosyjskie (bo miasto znajdowało się wtedy w zaborze rosyjskim) zaczęły rozbudowywać sieć kolejową w regionie. Po oddaniu do użytku linii kolejowej Aleksandrów Kujawski – Ciechocinek budynek dworca kolejowego w Ciechocinku był niezbędny. Obiekt zaczął działać już w 1902 roku.

Już wtedy Ciechocinek cieszył się rosnącym zainteresowaniem jako miejscowość uzdrowiskowa, znana ze swoich unikalnych tężni solankowych. Dzięki kolei kuracjusze z Warszawy, Łodzi, Torunia czy nawet Petersburga mogli znacznie szybciej i wygodniej dotrzeć do uzdrowiska.

Architektura zabytkowego obiektu

Sam budynek dworca został wzniesiony w stylu typowym dla dworców małej linii lokalnej z przełomu XIX i XX wieku – parterowy, murowany, z poddaszem użytkowym, z niewielką poczekalnią, kasą biletową i pomieszczeniami administracyjnymi. Znajdowały się tam również magazyny oraz rampa towarowa.

W okresie międzywojennym dworzec tętnił życiem, zwłaszcza w sezonie letnim, gdy do Ciechocinka przybywały tłumy gości. Wielu z nich korzystało z pociągów specjalnych, kursujących z największych polskich miast.

Okres Polski Ludowej

Po II wojnie światowej znaczenie kolei nieco się zmieniło, ale nadal była ważnym środkiem transportu. Dworzec w Ciechocinku nadal obsługiwał pociągi pasażerskie i towarowe. W PRL-u uzdrowiska miały szczególne znaczenie jako miejsca leczenia i wypoczynku pracowników – do Ciechocinka kierowano kuracjuszy z całego kraju.

W latach 70. i 80. XX wieku ruch kolejowy zaczął jednak stopniowo tracić na znaczeniu, co odczuł również ciechociński dworzec.

Finalny upadek i marginalizacja obiektu

W latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku nastąpiła stopniowa likwidacja połączeń kolejowych do Ciechocinka. Ostatecznie ruch pasażerski ustał tu w 2011 roku. To jednak nie koniec. Urząd Marszałkowski w Toruniu zapewnił, że pociągi wrócą od 14 grudnia 2025 roku.

i