Golub-Dobrzyń, średniowieczne miasteczko, Krzyżacy i Anna Wazówna. Miejsce warte zobaczenia

i

Dzięki Krzyżakom

W 1231 roku cała ziemia chełmińska zajęta była przez krzyżaków. Docenili oni walory obronne niewielkiej osady Golub i zbudowali tu w latach 1296-1306 zamek, a następnie założyli miasto na prawie chełmińskim.

Wznowienie praw miejskich nastąpiło w 1421 roku przez Wielkiego Mistrza Krzyżackiego Michała Kuchmeistra, który potwierdził w nim dawne prawa mieszkańców.

Strategiczne położenie

Miasto świetnie się rozwijało jednak ze względu na swoje strategiczne położenie ucierpiało mocno w wojnie polsko-krzyżackiej w 1414 roku oraz w tzw. wojnie golubskiej w 1422 r. W 1466 roku na mocy warunków II pokoju toruńskiego Ziemia Chełmińska, jako część Prus Królewskich, wróciła pod władanie Polski.

Czas Anny Wazówny

Jednym z najlepszych okresów w dziejach miasta był okres za panowania króla Zygmunt III Wazy, który w 1611 roku nadał starostwo golubskie swej siostrze Annie Wazównie. Licznie przybywający do zamku goście Zygmunta III Wazy oraz Anny Wazówny ożywili miasto, w którym powstały nowe cechy i kwitł handel. Niestety wojny ze Szwecją z lat 1626 - 1629 i 1655 oraz 1660, jak i  późniejsza wojna siedmioletnia 1756 - 1763 przyniosły zniszczenie miastu i zubożenie ludności.

Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 roku Golub został włączony do Prus.

Dobrzyń

Tymczasem na lewym brzegu Drwęcy, na skraju ziemi dobrzyńskiej, zaczął rozwijać się Dobrzyń, który już w czasach średniowiecznych pojawia się w źródłach jako jedno z trzech przedmieść Golubia. W 1684 roku właściciel osady, Zygmunt Działyński wojewoda kaliski, nadał jej wiele przywilejów, a samą osadę nazwał Przedmieściem Golubskim. Przywileje te zostały potwierdzone przez jego syna Jakuba Działyńskiego w 1721 roku oraz ponownie w 1740 roku przez Marcina Działyńskiego. W 1789 roku na 4 lata przed II rozbiorem hrabia Ignacy Działyński nadał osadzie Przedmieście Golubskie prawa miejskie i nazwał ją Dobrzyniem ofiarowując miastu swój herb rodowy.

Po II rozbiorze Polski w 1793 roku zarówno Golub jak i Dobrzyń znalazły się pod zaborem pruskim, a w latach 1807 -1815 weszły w skład Księstwa Warszawskiego. Po upadku Księstwa Warszawskiego od maja 1815 roku Drwęca stała się naturalną granicą między Prusami a Rosją.

Okres zaboru pruskiego w Golubiu to czas germanizacji ludności polskiej, ale także i rodzenia się ruchu narodowego i niepodległościowego.

Tymczasem Dobrzyń w okresie zaboru rosyjskiego znacznie się rozwinął i w krótkim czasie prześcignął Golub. W okresie międzywojennym Golub i Dobrzyń administracyjne  należały do różnych województw co nie sprzyjało ożywieniu, a kilkukrotna próba połączenia miast proponowana przez Rady Miejskie nie przyniosła efektów.

W okresie II wojny światowej w wyniku eksterminacyjnej polityki okupanta wobec ludności Golubia i Dobrzynia oba miasta poniosły dotkliwe straty ludzkie i materialne.

Po wyzwoleniu ponowiono próby połączenia Golubia i Dobrzynia w jeden organizm miejski, nastąpiło to jednak dopiero w 1951 roku.

Dzisiaj to senne i prawie zapomniane miasteczko, co trudno zrozumieć biorąc pod uwagę drzemiący w nim potencjał turystyczny. Z jednej strony Drwęca, latem przyciągająca rzesze kajakarzy, no i zamek cieszący się międzynarodową sławą dzięki odbywającym się tu regularnie turniejom rycerskim, na który przyjeżdżają zbrojni nawet z USA, Kanady i oczywiście całej Europy.

Koniecznie odwiedźcie to miasto, bo w pełni zasługuje na odrobinę uwagi...