- Zamek w Papowie Biskupim wyróżnia się konstrukcją z kamieni polnych, rzadko spotykaną w średniowiecznych warowniach.
- Obiekt był świadkiem wielu historycznych wydarzeń, w tym zdobyć i najazdów w XIV i XV wieku.
- Ruiny zachowały unikalny średniowieczny charakter, stanowiąc atrakcyjne miejsce do spacerów i sesji zdjęciowych.
- Makieta zamku znajduje się w Parku Miniatur Zamków Krzyżackich Ziemi Chełmińskiej w Chełmnie, przybliżając jego pierwotny wygląd.
Mniej znany, oryginalny zamek w kujawsko-pomorskim
Budowa zamku w Papowie Biskupim rozpoczęła się pod koniec XIII wieku, początkowo od muru obwodowego. Stopniowo wznoszono kolejne skrzydła, a główne skrzydło północne stanowiło centralną część warowni. Była to pierwsza murowana siedziba krzyżackiego konwentu na ziemi chełmińskiej, wzniesiona głównie z kamieni polnych, co wyróżniało ją wśród późniejszych zamków ceglastych.
Zamek nigdy nie posiadał typowej wieży głównej; konstrukcja opierała się na małych wieżach narożnych i dziedzińcu otoczonym drewnianymi galeriami. Już w XIV wieku obiekt był areną starć zbrojnych. W 1329 roku został zdobyty przez wojska Władysława Łokietka w odwecie za krzyżacki najazd na Żmudź. Kolejne prace modernizacyjne prowadzone były na początku XV wieku.
Po bitwie pod Grunwaldem
Do 1410 roku zamek pełnił funkcję niewielkiego komturstwa, a po bitwie pod Grunwaldem krótkotrwałą kwaterę w nim miały oddziały polskie. W kolejnych latach obiekt służył jako siedziba wójta krzyżackiego, a w 1411 roku został zaatakowany przez polskich rycerzy, którzy zdobyli konie i wzięli do niewoli strażników.
W czasie wojny trzynastoletniej w 1454 roku zamek został zdobyty przez wojska Związku Pruskiego i czeskich najemników, a niecałe sześć lat później spłonął podczas działań wojennych prowadzonych przez Polaków. Po podpisaniu drugiego pokoju toruńskiego w 1466 roku obiekt znalazł się w granicach Królestwa Polskiego i przeszedł na własność biskupów chełmińskich.
Upadek warowni
W XVII wieku część murów rozebrano, wykorzystując kamienie do budowy seminarium duchownego w Chełmnie, jednak konstrukcja z kamieni polnych przetrwała częściowo do dziś.
W XIX wieku dalszych zniszczeń dokonała lokalna ludność.